Σκοτεινό το µονοπάτι προς την αλήθεια, που είναι συνώνυµη µε το Φως. Οι αισθήσεις µας, οι φτωχές πέντε αισθήσεις µας είναι το βασικό εµπόδιο προς την ουράνια αρµονία και την αθάνατη οµορφιά. Είµαστε τόσο εθισµένοι στις γήινες αναπαραστάσεις, που λησµονήσαµε το πρότυπο στον κόσµο των Ιδεών. Η ποίηση λειτουργεί σαν ουράνια κλίµακα που µας µεταφέρει από το υπεραισθητό στο επιστητό. Η Κωνσταντίνα Βαλερά προσεγγίζει την ψευδαίσθηση ως πραγµατικότητα και την πραγµατικότητα ως ψευδαίσθηση, µε έναν τρόπο σχεδόν οµηρικό. Όπως ο Οδυσσέας ξυπνάει από µία πλάνη για να πέσει σε µια άλλη, έτσι και η λαλούσα ποιητική φωνή παραπλανάται και περιπλανιέται σε έναν κόσµο πολυδαίδαλο. Όλα είναι τουλάχιστον δίσηµα, υπερβατικά και εγκόσµια. Σύµβολα απεικονίσεις µιας άλλης πραγµατικότητας που δεν µπορούµε παρά να την νοσταλγούµε για την τελειότητά της. Σκηνές από µια ανώτερη πραγµατικότητα που δεν θυµίζει την οικτρή κατάσταση του γήινου ανθρώπου. Η µύηση στο Φως είναι η µόνη διέξοδος. Κάθαρσις. «Τω πάθει µάθος». Κι όπως λέει ο Ηράκλειτος, κοιµόµαστε στον δικό του κόσµο ο κάθε ένας αλλά ξυπνάµε σε έναν και µόνον. Όταν ξυπνάµε ανάµεσα στους ζωντανούς-νεκρούς. Ουράνια βαρυθυµία. Αισιοδοξία εν τέλει...
| Είδος: | Βιβλίο |
| ISBN: | 978-960-296-295-4 |
| Αριθμός έκδοσης: | 1 |
| Έτος έκδοσης: | 2021 |
| Εκδότης: | Νίκας / Ελληνική Παιδεία Α.Ε. |
| Δέσιμο: | Χαρτόδετο |
| Σελίδες: | 48 |
| Εικονογράφηση: | |
| Θεματική Ταξινόμηση: | Ποίηση |
Ποίηση «μεταφυσική», νεοπλατωνική, νεορομαντική, αλλά και «επιστημονική»
Σε μια εποχή στερούμενη αξιών και ιδεολογιών ικανών να παρακινήσουν τα πλήθη, να τα εμπνεύσουν και να τα εμψυχώσουν προκειμένου να αναπτύξουν την δημιουργικότητά τους, η Ποίηση έρχεται να καλύψει μεγάλο μέρος αυτού του κενού, ειδικά όταν συνοδεύεται από την εικαστική πρωτότυπη έκφραση και τότε διευρύνει το κοινό της.
Στη μεταιχμιακή, μεταβατική εποχή μας, όπου κατακλυζόμαστε από ήχους, λέξεις και εικόνες, η αν-οικείωση, η πρόσδοση καινούργιου περιεχομένου νοήματος στα εισερχόμενα σήματα είναι επιτακτική, επιθυμητή και απολαυστική εν τέλει. Αυτό απέδειξε η περίφημη αποδόμηση, όπου σημαίνοντα και σημαινόμενα επαναδιευθετήθηκαν.
Η ποίηση της Κωνσταντίνας Βαλερά είναι «μεταφυσική», όπως κάθε ποίηση που σέβεται τον εαυτό της. Είναι νεοπλατωνική, νεορομαντική, αλλά και «επιστημονική», αφού παραπέμπει διαρκώς στις σύγχρονες θεωρίες για τα παράλληλα σύμπαντα και για τις άλλες διαστάσεις.
Σκοτεινό το μονοπάτι προς την αλήθεια, που είναι συνώνυμη με το Φως. ΟΙ αισθήσεις μας, οι φτωχές πέντε αισθήσεις μας είναι το βασικό εμπόδιο προς την ουράνια αρμονία και την αθάνατη ομορφιά.
Είμαστε τόσο εθισμένοι στις γήινες αναπαραστάσεις που λησμονήσαμε το πρότυπο στον κόσμο των Ιδεών.
Η ποίηση λειτουργεί σαν ουράνια κλίμακα που μας μεταφέρει από το υπεραισθητό στο επιστητό.
Η Κ. Βαλερά προσεγγίζει την ψευδαίσθηση ως πραγματικότητα και την πραγματικότητα ως ψευδαίσθηση, με έναν τρόπο σχεδόν ομηρικό. Όπως ο Οδυσσέας ξυπνάει από μία πλάνη για να πέσει σε μια άλλη, έτσι και η λαλούσα ποιητική φωνή παραπλανάται και περιπλανιέται σε έναν κόσμο πολυδαίδαλο.
Όλα είναι τουλάχιστον δίσημα, υπερβατικά και εγκόσμια. Σύμβολα απεικονίσεις μιας άλλης πραγματικότητας που δεν μπορούμε παρά να την νοσταλγούμε για την τελειότητά της.
Σκηνές από μια ανώτερη πραγματικότητα που δεν θυμίζει την οικτρή κατάσταση του γήινου ανθρώπου.
Η μύηση στο Φως είναι η μόνη διέξοδος. Κάθαρσις. «Τω πάθει μάθος».
Κι όπως λέει ο Ηράκλειτος κοιμόμαστε στον δικό του κόσμο ο κάθε ένας αλλά ξυπνάμε σε έναν και μόνον.
Όταν ξυπνάμε ανάμεσα στους ζωντανούς-νεκρούς.
Ουράνια βαρυθυμία.
Αισιοδοξία εν τέλει…
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με πρόσθετα μεταφορικά.
