[…] Νόμισαν πως έβλεπαν όνειρο κι ας μη βρίσκονταν στου ύπνου την αγκαλιά. Τινάχτηκαν από τις καρέκλες τους, βγήκαν έξω και ακολούθησαν διακριτικά. Τους είδαν να μπαίνουν σε ένα ξενοδοχείο. Μετά από χίλιους δισταγμούς και για να διαλύσουν το αίνιγμα και την αμφιβολία, πλησίασαν και ρώτησαν τον ποιητή: «Είστε ο Μπόρχες;» «Ναι» αποκρίθηκε εκείνος «και ήρθα για να αποχαιρετήσω τους Έλληνες φίλους μου».

11 διηγήματα

εξετάζουν ένα φαινόμενο σύνηθες και οικείο, όσο και αενάως «παράξενο» και «προκλητικό» στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων: τον «αποχωρισμό».

Θάνατος

Χωρισμός

Απώλεια

Απομάκρυνση

Τούτη η απότομη, απρόβλεπτη και οδυνηρή, συχνά, μεταβολή και μεταστροφή της καταστάσεως και της συνθήκης ζωής συνοδεύεται από ένα είδος «άλαστου» πένθους που μοιάζει να διακατέχει τον πάσχοντα άνθρωπο, καθώς στέκει αντιμέτωπος με κάτι που φαίνεται να τον ξεπερνά. Αλλά τότε η τέχνη επέρχεται με τα δικά της «όπλα» κατά τρόπο

Καθαρτήριο

Καταπραϋντικό

Παραμυθητικό…