Ἡ παρούσα ἔκδοση ἐπιχειρεῖ νὰ συντηρήσει νωπὴ τὴ συγκίνηση ποὺ διαπερνᾶ τὸ ἡδὺ καὶ μικρὸ ἔργο τῆς Ἤριννας καὶ ζωντανὸ τὸν θαυμασμὸ πρὸς τὴν τρυφερὴ ποιήτρια τοῦ 4ου π.Χ. αἰῶνος, ποὺ δεκαεννιάχρονη ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο, πρόλαβε ὅμως νὰ κερδίσει τὴν ὑστεροφημία συνθέτοντας στὴ διάρκεια τῆς μικρῆς της ζωῆς τὴν Ἠλακάτη, ποίημα μόλις τριακοσίων στίχων, καὶ τρία ὅλα κι ὅλα ἐπιγράμματα ποὺ διέσωσε ἡ Παλατινὴ Ἀνθολογία –τὰ δυὸ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι θρηνητικὰ ἐπιτύμβια γιὰ τὴ φίλη της Βαυκίδα, ποὺ πέθανε νεόνυμφη, στὰ δεκαεννιά της χρόνια καὶ ἐκείνη.

Στὴν πραγματική της ζωὴ εἶναι μιὰ μικρὴ «τραγουδίστρα», τρυφερὴ ἀοιδὸς ποὺ ζεῖ στὴ μικρὴ Τῆλο τῶν ἄγριων λουλουδιῶν καὶ τῶν ταπεινῶν βοτάνων. Ἀπὸ τὸ νησάκι αὐτό, ποὺ συντήρησε μὲς στοὺς αἰῶνες τὸ ἦθος καὶ τὴν εὐγένεια τοῦ αἰγαιακοῦ πολιτισμοῦ, ἡ φήμη τοῦ ἔργου τῆς Ἤριννας ἁπλώνεται σὲ ὅλο τὸν ἑλληνιστικὸ κόσμο κερδίζοντας τὸν θαυμασμὸ τῶν ποιητῶν τῆς ὕστερης ἀρχαιότητας. Ἔτσι, ντυμένη τὴν ἀχλὺ τοῦ μύθου, ἡ μικρὴ ποιήτρια τῆς Τήλου γίνεται σταδιακὰ τὸ σύμβολο τῆς ποιητικῆς ἀθωότητας.
Ἁδὺ τὸ μικρὸν (τὸ μικρὸ εἶναι ὄμορφο) διδάσκει ἡ Ἤριννα, προβάλλοντας διὰ τοῦ ἔργου της ἕνα ἐπίκαιρο αἴτημα γιὰ ἐπιστροφὴ σὲ μιὰ ποίηση ποὺ εἶναι ἁπλή, ὅπως ἡ ἀλήθεια.