137 Φάος. ΛΕΞΙΚΑΝΘΑΡΟΣ ΑΦΘΟΝΙΑ ΦΩΤΟΣ.

Το ημερολόγιο τής μοναχικής πολυκοσμίας:

Τα ποιήματα μιάς ά-Φθονης λιτότητας

(1111 – χίλιες εκατόν έντεκα μέρες φωτεινές και μαύρες – συμπυκνωμένες ενίοτε – οι νύχτες είναι μυστικές και δεν χωράνε σε σελίδες, τυπωμένες ή χειρόγραφες)

Μη φοβείσθε το Σκότος.

Αδέλφι είναι τού Φωτός

Και μάνα του ακριβή,

Λεβεντογεννήτρα.

Σε αυτόν τον ευσύνοπτο τόμο ο Κωνσταντίνος Μπούρας καταθέτει ακόμα ένα ποιητικό μυθιστόρημα – ημερολόγιο καθημερινών αποδράσεων στο χωροχρονικό ασυνεχές ενός άλλου σύμπαντος, αρμονικότερου. Αυτό που διέλαθε μέχρι σήμερα τής επίσημης λογοτεχνικής κριτικής είναι ακριβώς αυτή η οικουμενική φωτολατρική αφηγηματικότητα τών δραματικών μονολόγων που συγγράφει, συνθέτει και φιλοτεχνεί, μετά κόπου και βασάνου ο εμβριθής πολυγραφότατος ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας. Μέσα από τον υπό-κειμενικό διάλογό του με το συλλογικό συνειδητό κι α-ασυνείδητο ο συγγραφέας προσδίδει ένα πρόσθετο πεζογραφικό στοιχείο στο πολυπρισματικό έργο του (που άλλοτε είναι ποιητικό άλλοτε δοκιμιακό και συνήθως θεατρικό) δημιουργώντας ένα μετά το μεταμοντέρνο λογοτεχνικό υβρίδιο, το οποίο συνδυάζεται με την αναγεννησιακή ιδιοσυγκρασία και την παν-επιστημονική, ολιστική έρευνα για την αναζήτηση τής Αλήθειας, προκειμένου να επιτευχθεί το πολυπόθητο «γνώθι σαυτόν», εκ των ουκ άνευ τής αληθούς Ελευθερίας… Όλ’ αυτά δημιουργούν ένα απολύτως διακριτό κι αναγνωρίσιμο μυθοπλαστικό σύμπαν, όπου η επεξεργασμένη ιδιόλεκτος, η οποία περιλαμβάνει λόγια και δημοτικά, λαϊκά στοιχεία, ακόμα και χωριάτικα ή αντλεί στοιχεία από την αργκό ομάδων τού λεγομένου «Περιθωρίου», συμβάλλει τα μάλα στην πρωτοτυπία τής ποιητικής τού Κωνσταντίνου Μπούρα, τόσον από θεματικής όσο κι από ρυθμολογικής-αισθητικής πλευράς…

            Λεξικάνθαρος Αφθονία Φωτός, Φθινόπωρο, Τριακόσιες εξήντα πέντε προσοχές για το Αχανές, εκατόν έντεκα στρογγυλά ποιήματα, τριάντα τρεις δεήσεις προς τον Πρωταρχικόν Δημιουργόν απάντων, είκοσι και πέντε “προσευχές” ταπεινών και αδύναμων όντων (το καθένα προς τον δικό του “θεό”), μαζί με εικοσιπέντε ποιήματα πατριδογνωσίας που ξεναγούν τον αναγνώστη στις ενεργειακές πύλες τής Ελλάδας, τριακόσια εξήντα πέντε ημερολογιακά ποιήματα, ακόμα έντεκα “κρυμμένα” και έντεκα «παροντικές πρώτες βοήθειες ποιητικές», σαράντα τέσσερα «καταληκτικά» ποιήματα, το «εικονοστάσιον επωνύμων φίλων», καθώς και μεταφρασμένα ποιήματα τού Κωνσταντίνου Μπούρα σε διάφορες γλώσσες από φίλες εθελόντριες και φίλους καλοπροαίρετους, συν 24 χάϊ-κού τής διασποράς, συν 31 παραλειπόμενα ποιήματα, 112 επείγουσες κλήσεις, μία ελεύθερη δημιουργική ανάπλαση από τον Κωνσταντίνο Μπούρα τού αρχαιότερου ερωτικού ποιήματος από τη Σουμερία τής τρίτης δυναστείας, εν έτει 2037 π.Χ., κι επιπροσθέτως, 25 αγάπες, ένας κάποιος ισολογισμός ζωής  κι ένας (απαραίτητος ή περιττός) επίλογος….ααα, ξέχασα: συν 47 επίμετρα, επιπροσθέτως 33 ΜΥΣΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΚΡΥΜΜΕΝΑ…, και 56 ποιήματα ΤΟ ΛΑΚΩΝΙΖΕΙΝ… κι ένας δεύτερος επίλογος… συν μία κατακλείδα, συν ένα ποιητικό δοκίμιο με φιλοσοφικές απολήξεις, συν 78 στίχοι, Ανάβυσσος εν τέλει…και Πολυδιαστασιακός εαυτός…κρυφές γραφές, συν έκστασις, συν Ποίηση, καθώς και Παλαμάς, ψυχή τρισεύγενη…. ένα ποίημα για τον Ευριπίδη επιπροσθέτως, καθώς και τα καταληκτικά «Πρώτο φθινόπωρο ελευθερίας», «Ο ζωγράφος Αλέξανδρος Λιάπης», «Καθημερινά παράδοξα…», «Ευτυχία είναι για τον Κωνσταντίνο Μπούρα» και «Άνθρωποι και κοάλα κραυγάζουν», παραλειπόμενα, Φυσική Ιερά Γεωμετρία. Θεσσαλονίκη ποιητομάνα, 888, 14 χαϊκού τής υπομονής, Ξένιος Ζευς και Δημοκρατία, Επιτύμβιο, Αριστεία, Διαθήκη, Αντιθέσεις, Πρόσφυγες είμαστε όλοι στα μάτια Τού Θεού, Άρφας-Ορφεύς-Αρφαρά, Λοιμός, Λιμός, Καταποντισμός…, Πανούκλα και Χολέρα… κορονοϊός και άλλα παράσιτα, ποίημα ποιητικής για το diastixo, Θάλασσα παντοτινή κολυμβήθρα, Εγκλεισμού παράπλευρες ωφέλειες, Ποιήματα που θα ήθελα να γράψω, Έξοδος προσωρινή, Έξοδος κανονική, Το χελιδόνι που έπεσε από τον ουρανό, Χριστόφορος Άγγελος Χριστοφής, Κβαντικός εναγκαλισμός, “Μην μου κόβετε την ανάσα!!!”, Ηρώδειο – δύο πανσέληνοι τον Αύγουστο του σωτηρίου έτους 2020, Ένα ποίημα για το καλοκαίρι Γιώργο Σεφέρη, Κυκλικός χρόνος, Αρκαδία, Έρως θεός, Στο κοχύλι των αρχαίων θεάτρων, Ο ποιητής επιστρέφει πάντα, Αρχαίο θέατρο Μεγαλόπολης, Συγκοινωνούντα δοχεία της κλεψύδρας, Η τρίτη προσπάθεια, Τήνος, Δήλος, Ανά-μυθοποίησις, Ίασις, Μεγαλόχαρη, Περί γραμματικής, Περί Ποιητικής, Περί Κάλλους και Ειδής, Ο Θάνατος, Εγκράτεια, Κέρος, Ελληνικό καλοκαίρι, Μέγας Μύστης, Το Ακτινοβόλο Αστέρι, Σελήνη, Ήλιος, Κρίση, Ο Κόσμος, Ο Τρελός, Το Μηδ-Έν, Το πατρικό σπίτι το μίσησα, Κερδισμένος χρόνος, «Μην την εγκαταλείπεις την ποίηση…», Ακακίας Κενοτάφιον, Τετράλογος μιας ζωής, Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου στο Σούνιο,  Επιρροή, Πρώην φίλοι, πρώην συγγενείς, Η θλίψη, Εμβάθυνσις, Αντί-Οδυσσέας, Νέμεσις Ιχναία, Αδράστεια, Ραμνουσία, Μελιπαθής Πρωτο(σ)παθισμός, Σύμπαντα και Κόσμοι, Υμηττός ο “Τρελλός”, Γιάννης Στεφανάκις, Έν-τις, Ελευθερία πάση θυσία…, Σαν επωδός διαλογιστική, Η θεωρία τού Παντός: Φάος-φαΐ, Τελευταία επιθυμία, Κοίλη Οδός, Θεουργία, Μήδεια – 12 το μεσημέρι/μεσάνυχτα – Χειμερινό Ηλιοστάσιο, Ειρήνη Αντωνάκη, Μια θεωρία για την Φυσική (ΤΟ ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΕΔΙΟ – Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ), Άγουρα κούμαρα στο Εννεάθρονον, Ανεμοδείκτες βροχής, Σύνοψις, Ναΐδριον Σωκράτους, Τα επτά πέπλα της Ίσιδας-Σαλώμης, Καραντίνα, Κυρψίνους ενοχή, Μαθηματικές Ιδέες, Φυλακή τού Σωκράτη η Λογική μας, Μητραγύρτης μάντης, Ο χειρουργημένος γατούλης, Κέλλυ Μενδρινού - Ελένη Κανδηλώρου, Μοναχός στο Big-bang τού Έρωτα τού Ορφικού, Οξύμωρον…, Η μέρα/αιώνας των ερωτευμένων, Ώρες/μέρες ραδιοφώνου, Άσμα μυστικόν, Πάμφθονος, 1821 Προσευχές και απολήξεις, Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (59α γενέθλια), Οραμάτων υλο-ποίησις, Έκπτωση και εκπτώσεις, Παβέου Κρούπκα, Ελλάδα, Ελευθέριος-Λευτέρης, ΤΟ ΔΙΦΟΡΟΝ, ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ, Αναμετάξυ μας, Αντιπεπονθός, Στερνοπούλι 7, ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ, Τα ποιήματα τής διασποράς, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ, Μονοκοπανιά, Ελλείψεις, Μια μέρα χωρίς ποίηση... Όλ’ αυτά συνθέτουν τη μακροδομή αυτού τού τόμου, που για “ψαχνό” ή “ψύχα” (αν προτιμάτε) έχει το ποιητικό ημερολόγιο ενός σύγχρονου κοσμοκαλόγερου  κρατημένου μακριά από τη σήψη τής εποχής μας και που το άλγος της δεν τον έλκει, η ματαιοδοξία τών ματαιοκαμάτων δεν τον αγγίζει και το δέλεαρ τών αντισταθμιστικών οφελών δεν τον βαυκαλίζει, αν είναι να χάσει το πολυτιμότερο αγαθό όλων, που το φύλαξε μέχρι τώρα ως κόρην οφθαλμού με θυσίες και πόνους ανυπολόγιστους: την Ελευθερία τής Σκέψης, την καθαρότητα τής δράσης, την διαύγεια τής πρόθεσης, τη γαλήνη τής συνείδησης. Ένας μάλλον ταραχώδης βίος προμηνύει έναν ήσυχο θάνατο, όταν οι εχθροί δεν μπορούν να σε βλάψουν, αφού αντιβαίνουν σε νόμους πανανθρώπινους, συμπαντικούς....

            Χρωστάει πολλά ο ποιητής στους αντιπάλους, μα ακόμα περισσότερα στους αδελφούς, στους πνευματικούς συνοδοιπόρους, στους αγαπημένους. Πολλά ποιήματα τούς αφιερώνονται ονομαστικά. Κι όσοι λείπουν θα συμπεριληφθούν στο μέλλον, στο επόμενο πόνημα μιάς τέχνης μελισσουργικής. Ποιητική τού βίου, έργο μας η ζωή. Και πέραν αυτού... βουνοκορφές βυθισμένων ηπείρων, τα παγόβουνα τής ύπαρξης.

            Και μην σας ξεγελάει η αφηγηματικότητα. Δεν πρόκειται για ποιητικό ημερολόγιο, αλλά για πολλές εκρήξεις στιγμής.

Έρρωσθε!!! Εις Φάος απέρχομαι…

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ

https://konstantinosbouras.gr