Ένας  δικηγόρος από το νησί του Ιπποκράτη, την Κω, έρχεται να  «σώσει»  τον κόσμο. Το «θαυματουργό νερό» του υπόσχεται τη θεραπεία  για πάσα νόσο. Τι είναι, τελικά, ο Καματερός; Γιατρός, εφευρέτης ή  μήπως τσαρλατάνος; Ο απλός λαός, έτοιμος να πιστέψει σε ό,τι  υπόσχεται απαλλαγή από κάθε μορφής πόνο κι απώλεια, τον ακολουθεί ως  Σωτήρα. Ποια, όμως, είναι η αλήθεια πίσω από το νερό της Κω; Πού το  ψέμα, πού το κίνητρο και πού η σωτηρία; Πού μπορεί κανείς να βρει το  «ήλιον» το αληθινό; Άλλοι το ψάχνουν στον πάτο ενός μπιτονιού, άλλοι  στη φωτογραφία ενός έκπτωτου «μονάρχη».

Η απάντηση, έρχεται από τον ίδιο τον Βασίλη Βασιλικό. Μια απάντηση  που αντιπροσωπεύει την ελληνική πραγματικότητα από καταβολής χρόνου:  «Κάθε δέκα χρόνια έχουμε μια διεθνή κρίση κι ένα θαυματουργό  φάρμακο. Άλλοτε ήταν η πικραγγουριά. Τώρα είναι το νερό, η σκόνη, το  «ήλιον» της Κω. Αύριο θα ‘ναι ένα πέτρωμα απ’ το φεγγάρι…»
«Hellas θα πει αλίμονο…»

Ο Βασιλικός εξέφρασε με καινούργια, μοντέρνα γλώσσα, μια γλώσσα  πυκνή και πολυσήμαντη, τη διάλυση, τη σύγχυση, την απογοήτευση, τη  διαμαρτυρία, τη φυγή – ό,τι χαρακτηρίζει και ό,τι αποτελεί την  τέταρτη διάσταση της αινιγματικής εποχής του.
Λίνος Πολίτης, Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας