‘Ήτο στ' ἀλήθεια ἀπίστευτο τό θέαμα τῶν συνωστιζομένων! Μιά ἐθνοσυνέλευσις πολύχρωμος καί ἄκρως μά συνεκτικόταταἀντιφατική, μαχητικῶς εἰρηνική πού ἔφερνε ὁμοῦ στόν νοῦ καί στῆς καρδιᾶς τά φύλλα μια σύναξη πολεμιστῶν ἐκστατικῶν τοῦ Παπαφλέσσα πρίν ἀπ' τή μάχη στό Μανιάκι, φίλα προσκείμενους ἀλλοτινούς ἐχθρούς, μαινόμενους δερβίσηδες καί νήστεις μοναχούς, νά σμίγουν στο Ἔγια Μόλα, Ἔγια Λέσσα, μια συναυλία θεωτική τοῦ Μόρισον ἐξικνουμένη σέ ἀρχέγονη καί βίαιη τελετή μέ ἐπικεφαλῆς τόν Διόνυσον, σάν ἄνοιξι τοῦ Σολωμοῦ καί τῶν ρομαντικῶν, στό πολιορκισμένο Μεσσολόγγι, αιδιά τοῦ Ρήγα στά Βαλκάνια και μαχητές τοῦ Ἐνζολωρά στά ὁδοφράγματα τῶν Παρισίων, νέοι καί νέες ἀπό campus ζείδωρα καί ἀνθηρά μίας χλωρᾶς Καλιφορνίας καί ἰνδιάνοι ἀπό δάση μητροπολιτικά ἤ τροπικά σέ κίνημα χιμαιρικῆς αἰθρίας, μαζί στη σωτηρία ἤ στόν χαλασμό ἀλλάζουν δῶρα πλήρεις ἐξάρσεως, μέ τόν σπασμό τῶν γιορτινῶν ὡρῶν πού κορυφοῦται ὅπως ὁ ἔρως λίγο πρίν ἀπ' τό τέλος κάθεπροδομένης ἐπαναστάσεως, σάν ἡ χαρμόσυνη βουή ἄρτι μελλούμενων καιρῶν κι ἑνός ἀξέχαστου Μαΐου να σμίγει στό ἡμίχρονο καί νά ξεσπᾶ ἴδια μπόρα, εἰς τοῦ Πολυτεχνείου τῶν τριῶν ἐκείνων ἡμερῶν τή ματωμένη φόρα, σάν ἕνα ἐν τέλει πανταχοῦ κι ἀνθεκτικῶς πασίχρονο: ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!