Από τον πρόλογο της έκδοσης:

«Στα χώματα όπου διαβιοί η Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας, από αρκετούς αιώνες πριν περπατήσανε αξιόλογοι συγγραφείς, λόγιοι, ιεροδιδάσκαλοι, οι οποίοι τα αγαπήσανε με πάθος, τα περιγράψανε κι ύστερα χάθηκαν. Στην εποχή του αποκλεισμού, πάνω από τα ονόματά τους περάστηκε μαύρη μελάνη. Έτσι, η φυσική πορεία διακόπηκε βιαίως και το χάσμα ανάμεσα στις γενιές ήταν μεγάλο. Ο διακαής πόθος της τελευταίας γενιάς για την εξάλειψη του κενού έγινε ανάγκη, η ανάγκη έγινε όραμα και το όραμα περίμενε την έλευση της Δημοκρατίας κι από τα χώματα αυτά. Μόνον η Δημοκρατία δημιούργησε συνθήκες κατάλληλες και διευκολύνσεις για την ανάσυρση από τη λήθη των λησμονημένων προσωπικοτήτων του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού.

Στις 3 Νοεμβρίου 2019 το νεόδμητο πολιτιστικό κέντρο της Λιβαδειάς του Δήμου Φοινικαίων έλαβε το όνομα «Κατίνα Παπά». Πλήθος κόσμου είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα, τους καλαίσθητους εξωτερικούς χώρους, τον κεντρικό δρόμο της κωμόπολης. Λίγοι γνωρίζανε τη διακεκριμένη συμπατριώτισσά τους, που γεννήθηκε στο Γιαννιτσάτι και σταδιοδρόμησε ως πεζογράφος και παιδαγωγός πρώτης γραμμής στην Ελλάδα. Σχεδόν κανείς τους δεν ήξερε ότι η εκδήλωση της επανασύνδεσης θα είχε και εκδοτική συνέχεια…»

                                                                        Ανδρέας Ζαρμπαλάς

Από το οπισθόφυλλο:

«Αυτή η αγάπη, που ένωνε σε μια αδιάσπαστη σύνθεση την Ήπειρο με την Κέρκυρα, πάνω από τον Ιόνιο πόρο, έτσι όπως την ένωσε η μοίρα της ιστορίας, έγινε βίωμα για την Κατίνα Παπά. Μ’ αυτήν ξεκίνησε για τους δρόμους της τέχνης και μ’ αυτήν έκλεισε την πορεία της ζωής της. Όλα τα χρόνια που έζησε μακρυά από την Κέρκυρα, είτε στην Αθήνα είτε στη Βιέννη είτε στο Βερολίνο, δεν ζούσε παρά με μια νοσταλγία. Ναλθή να μείνη κοντά σε κανένα κερκυραϊκό ακρογιάλι, ν’ ακούη τον φλοίσβο των νερών πάνω στην αμμουδιά, να βλέπη τα πυρωμένα ηλιοβασιλέματα, να χαίρεται τη γαλήνη και την ομορφιά του τοπίου».

Κώστας Δαφνής