Ένας μεσόκοπος κρατικός υπάλληλος και η πολύ νεότερη, ορφανή προστατευόμενή του συνδέονται με έναν πλατωνικό έρωτα.
Ζουν στην ίδια γειτονιά, μοιράζονται τους ίδιους φόβους, τις ίδιες αγωνίες, την ίδια φτώχεια.

Αυτοί είναι «οι φτωχοί» του Ντοστογιέφσκι.

Εμπνευσμένο από «Το παλτό» του Γκόγκολ, το πρώτο έργο του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα παίρνει τη μορφή αλληλογραφίας.

Οι επιστολές που ανταλλάσσουν ο Μακάρ και η Βάρενκα, μαρτυρούν τον αδιάκοπο αγώνα τους για την επιβίωση και τη διατήρηση του σημαντικότερου γι’ αυτούς αγαθού: της αξιοπρέπειας.

Είναι δυο ταλαίπωρα πλάσματα, καταδικασμένα από την ανέχειά τους, σε έναν έρωτα από απόσταση.

Γιατί όπως γράφουν σε κάποιο από τα απελπισμένα γράμματά τους, «η δυστυχία είναι αρρώστια κολλητική. Οι δυστυχισμένοι και οι φτωχοί πρέπει να αποφεύγουνε ο ένας τον άλλον, για να μην αρρωστήσουν ακόμη χειρότερα».

Τελικά στον πλούτο κρύβεται το μυστικό της ευτυχίας ή μήπως στην αγάπη;